Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ

Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ
------------------------------- O Iστοχώρος αυτός ------------------------------ είναι ενα ταπεινό αφιέρωμα (ένα τάμα), μια μαρτυρία προς τιμήν και δόξα των Πανμεγίστων εν-Λέσβο Αθλησάντων Νεοφανών Νεομαρτύρων Αγίων Ραφαήλ - Νικολάου και Ειρήνης ως ελάχιστο δείγμα ευγνομωσύνης για την σωτήρια επέμβαση τους και θεραπεία κατ' εξακολούθηση στενών συγγενικών μου προσώπων (α' και β' βαθμού συγγένειας) απο ανίατα κακοήθη νοσήματα)........................ -----------------------(ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ)-------------------- ------------------------------ Ο ασήμαντος ixnilatis ----------------------------

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Αποφθεγματικοί λόγοι του Αγίου Ραφαήλ

Αποφθεγματικοί διδαχτικοί λόγοι του Αγίου Ραφαήλ





« Οι δωρητές στις εκκλησίες έχουν την ευλογίαν του Θεού ».
« Ο δωρήζων εις τον οίκον του Θεού γίνεται θεοδώρητος».
« Η εργασία είναι μεγάλη προφύλαξη κατά των πειρασμών ».
« Η πλεονεξία είναι φοβεροόν αμάρτημα ».
« Η εγκράτεια της γλώσσας φέρνει πάντα ειρήνη ».
« Μεγάλο κακό στον άνθρωπο που ζή με σκέψη μολυσμένη ».
« Η καλοσύνη της ψυχής αξίζει περισσότερον από την ομορφιά του σώματος».
« Προσέχετε την κατάκρισιν δια των συνάνθρωπόν σας ».
« Προστάτευε ω άνθρωπε τον εαυτόν σου από την αμαρτία για να κερδίσης τον Παράδεισον ».
« Χριστιανέ όλα τα πρωινά είναι δικά σου, το πρωινό της Κυριακής ανήκει εις τον Θεόν. Μη το λησμονάς ».
« Χωρίς Θεία Κοινωνία δεν υπάρχει , δεν υπάρχει ζωή αιώνια δια τον άνθρωπον».
« Το Πνεύμα το ’γιον είναι ένας αέρας αγάπης. Είναι το φως που καιει. Είναι ένα δροσερό χαρμόσυνο φύσιμα ».
« Η κοσμική δόξα δεν οδηγεί στους Ουρανούς τα τέκνα του Θεού ».
« Η ταπείνωσις είναι ευλογία, που προστατεύει την ψυχή από την αμαρτία ».
« Η προστασία του Θεού είναι η πραγματική σιγουριά στον άνθρωπο».
« Η υπακοή στους λόγους του Ευαγγελίου θα δώσουν στην ψυχής αιώνιον ».
« Εάν δεν υποφέρει ο άνθρωπος στην ζωή της γης δεν είναι εύκολον να εισέλθη την πύλη του Παραδείσου ».
« Ότι συμβαίνη στον άνθρωπο στην ζωή του , είναι λόγω της ατάκτου ζωής του ».
« Όταν ο άνθρωπος προσεύχεται ο πονηρός καταποντίζεται ».
« Η μελέτη του Θείου λόγου , ωριμάζει την σκέψιν του ανθρώπου ».
« Η νηστεία να συνοδεύεται και με ενάρετη ζωή ».
« Η πνευματική μόρφωσις είναι ανώτερα πάντων ».
« Μη βλάπτετε τον συνάνθρωπόν σας ούτε με λόγον ούτε με έργον ». 
« Η απελπισία είναι έργον του πονηρού ».
« Δίχως θλίψις δεν μπορεί ο Χριστιανισμός να εισέλθη εις τη Βασιλεία των Ουρανών ».
« Το χρήμα δεν φέρνει ανάπαυσιν ψυχής αλλά την καταποντίζει εις το σκότος ».
« Η μετάνοια ανασταίνει τον άνθρωπο ».
« Όταν ο Θεός ευλογεί είναι όλα τερπνά , ωφέλημα και καλοδιάβατα».
« Τα φάρμακα της ψυχής , είναι τα Θεία λόγια του Ευαγγελίου ».


Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Ι.Μονή Νεοφανών Αγίων Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης

Ιερά Ανδρόα Μονή Νεοφανών Αγίων Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης
(Γρίβα-Γουμένισσας)



Ιερά Μονή Αγίου Ραφαήλ

Η Ιερά Μονή του Αγίου Ραφαήλ σε κατάφυτη πλαγιά του όρους Πάϊκου, σε υψόμετρο 600μ. με θέα την κοιλάδα του Αξιού, στην περιοχή του χωριού Γρίβα και σε απόσταση 7 km από την Γουμένισσα Ν. Κιλκίς.

Είναι ανδρική Μονή. Ιδρύθηκε το 1922 από τον Μητροπολίτη Γουμενίσσης κ. Δημήτριο και την συνοδεία του και είναι καρπός ιδιαίτερης ευλάβειας προς τους νεοφανείς μάρτυρες Αγίους Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, οι οποίοι εμφανίστηκαν στην εποχή μας (1959 - 1962) 500 χρόνια μετά το μαρτύριο τους.

Πανηγυρίζει την Τρίτη της Διακαινησίμου (Δευτέρα του Πάσχα και Τρίτη του Πάσχα), ημέρα κατά την οποία τελειώθηκαν μαρτυρικά οι Άγιοι στη Θερμή της Λέσβου το έτος 1463.



Επίσης ιδιαίτερα τιμώνται και οι εορτές των Αγίων Μυροφόρων και του Μεγάλου Βασιλείου, στους οποίους είναι αφιερωμένα ομώνυμα παρεκκλήσια του αρχικού κτιριακού συγκροτήματος της Μονής.


Ο κύριος ναός του Μοναστηριού ("καθολικόν" κατά τη μοναστική ορολογία) είναι αφιερωμένος στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη. Περιλαμβάνει επίσης δύο παρεκκλήσια αφιερωμένα στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο και στον Απόστολο Ανδρέα.

Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην αρχιτεκτονική του ναού η οποία συνδυάζει τον αθωνικό τύπο με στοιχεία της Κωνσταντινουπόλεως (πτυχωτός εσωτερικά κεντρικός τρούλος, 4 δορυφόροι τρούλοι, τρούλος πάνω από την Αγία Τράπεζα, χοροί, παρεκκλήσια, τρούλος λιτής, εξωτερικό αίθριο).

Εξαιτίας της πολύπλοκης και πολυδάπανης κατασκευής, ο ναός είναι ακόμη ημιτελής. Για την ολοκλήρωση της κατασκευής του γίνονται δεκτές εισφορές στον τραπεζικό λογαριασμό της Εθνικής Τράπεζας 250/601365-19.

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Θαύματα Αγίων: Θεραπεία από διπλότυπη οξεία λευχαιμία

Θεραπεία από διπλότυπη οξεία λευχαιμία (Τ και Β).

Γράφει ο Ζουπίδης Π. κάτοικος Αλεξ/πόλης (παρ. Δήμητρας, Καλλιθέα): Ήταν Πάσχα του 2003, μοναχοπαίδι τότε η 4ετών Ιωάννα μας αρρώστησε με υψηλό πυρετό και ωτίτι- δα. Με τα δυνατά αντιβιοτικά που πήρε σε δύο συνεχόμενες δόσεις έπεσε η άμυνα του οργανισμού της. Στις 23/5 μας ξύπνησε με κλάματα, διπλωμένη στα δύο στο κρεβατάκι της. Μετά από αλλεπάλληλες εξετάσεις μας παρέπεμψαν στο Νοσοκομείο, κι από εκεί στη Θεσσαλονίκη ή την Αθήνα, διότι μόνο σε οργανωμένα νοσοκομεία των δύο πόλεων θα μπορούσαν να της κάνουν μυελόγραμμα. Στις 2.6.03 έγινε εισαγωγή στο αιματολογικό-ογκολογικό του ΑΧΕΠΑ. Φρικτό το θέαμα τόσων παιδιών! Της έκαναν αλλεπάλληλες αιμοληψίες και τελικά μυελόγραμμα. Την επομένη η Διευθύντρια-Καθηγήτρια κ. Φανή Αθανασιάδου μας ανακοίνωσε ότι το παιδί μας έχει διπλότυπη οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (σπάνια περίπτωση) μεικτών τύπων- πληθυσμών (Τ και Β) με κυριαρχία των (Β), και πως η μικρούλα μας είχε μόλις μετά βίας ένα μήνα ζωή. Μου τόνισε ότι έπρεπε να υπογράψω άμεσα ώστε να αρχίσουν οι χημειοθεραπείες, που ίσως όμως να μη τις άντεχε....αλλά δεν υπήρχε άλλη διέξοδος, ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου και τα χρονικά περιθώρια στενά. Υπόγραψα και το παιδί μου ξεκίνησε τον δικό του Γολγοθά σηκώνοντας μόνο του τον Σταυρό του μαρτυρίου. Όμως ο Θεός δεν μας εγκατέλειψε στις δύσκολες εκείνες ώρες. Στην πρώτη κιόλας μέρα χειμιοθεραπείας η μικρή σηκώθηκε απο το κρεβατάκι της και άρχισε να λέει: -Μπαμπά είδα τον παππούλη. -Ποιόν παππούλη; (Της απάντησα.) -Είδα τον παππούλη. Τον Νικόλαο. -Ποιόν Νικόλαο; (ρώτησα γεμάτος απορία). -Τον Άγιο Νικόλαο. Φορούσε μαύρα ρούχα και μου είπε μπαμπά, να πας στο Μοναστήρι να μου φέρεις ένα εικονάκι του Αγίου Ραφαήλ να το βάλω στο κεφάλι μου κάτω από την εικόνα του Χριστούλη να με κάνει καλά, (κι εκείνη την στιγμή σηκώνει τα χεράκια της και μας δείχνει την εικόνα του Χριστούλη που ήταν καρφωμένη στον τοίχο πάνω από το προσκέφαλο της).

[ag-rafail-thauma.jpg]
(το εικονάκι των Αγίων που μου ζήτησε και της πήγα)

Θεέ μου τι νοιώσαμε! Μοναδική εμπειρία: η λύπη να γίνεται χαρά, η αγωνία δύναμη, το δάκρυ πίστη, κι ο πόνος ελπίδα. Σημειωτέον ότι αυτά ήταν λόγια ενός τετράχρονου παιδιού που δεν είχε ακούσει ποτέ τίποτε μέχρι εκείνη τη στιγμή για Αγίους. Και το σημαντικότερο ότι κι εμείς κι η μητέρα μου ακόμη μόνο τον Άγιο Νικόλαο τον θαλασσινό γνωρίζαμε ο οποίος είναι και προστάτης πολιούχός μας. Πετάχτηκα με λαχτάρα στο διάδρομο και άρχισα να ρωτάω ποιός είναι αυτός ο Άγιος και που υπάρχει μοναστήρι εκεί κοντά. Και ω!!! του Θεού σημείο μέγα. Στο διπλανό μας θάλαμο στο (Νο 7) νοσηλευόταν ένα 3χρονο ξανθό χαριτωμένο αγοράκι (σαν αγγελάκι) ο Βασιλάκης στο οποίο, μία μέρα πριν, οι γιατροί είχαν διαγνώσει όγκο στην μύτη και ετοιμάζονταν για θεραπείες. Οι γονείς ενημέρωσαν αμέσως τη θεία του η οποία γνώριζε προφανώς το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στη Γρίβα Γουμένισσας και η οποία με μεγάλη πίστη τους είπε: -Να μην πειράξει κανείς το παιδί, μέχρι να ανεβώ στο Μοναστήρι, να φέρω λαδάκι και Αγίασμα να το σταυρώσουμε. Έτσι κι έγινε. Η θεία ανέβηκε στο μοναστήρι της Γρίβας, παρακάλεσε μέσα από την ψυχή της τους Αγίους, πήρε από ένα μπουκαλάκι λαδάκι και αγιασμό. Όταν έφτασε στο ΑΧΕΠΑ, σταύρωσε με το λαδάκι τον μικρούλη και του έδωσε να πιεί από το αγίασμα. Συγχρόνως διάβαζε και τον παρακλητικό κανόνα των Αγίων. Την επομένη το πρωί ξανακάνουν επαναληπτικές εξετάσεις στο παιδί και όλες βγαίνουν αρνητικές, το παιδί ήταν ολοκάθαρο, δεν υπήρχε κανένας όγκος πουθενά. Την ώρα που πανηγύριζαν λοιπόν γονείς και θεία του παιδιού του θαλάμου Νο 7, εκείνη την στιγμή είναι που βγαίνει και η μητέρα μου από το δικό μας δωμάτιο Νο 6 και σχεδόν πέφτει πάνω τους βλέποντάς τους σχεδόν να χορεύουν απο την χαρά τους. Τής εξιστορούν το θαύμα του Αγίου στον μικρούλη, και με φωνάζει να το ακούσω κι εγώ με τα αυτιά μου και να μας πούνε πως θα μπορούσαμε να πάμε κι εμείς στο μοναστήρι αυτό. Ο πατέρας του μικρού μου έκανε ένα σχεδιάγραμμα της διαδρομής Θεσσαλονίκη-Γρίβα και αποχαιρετιστήκαμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα, φεύγουμε με τη μητέρα μου για το μοναστήρι.


(η Ι.Μονή Αγ.Ραφαήλ Νικολάου & Ειρήνης - (Γρίβα) Γουμένισσας).

Όταν φτάσαμε ήταν γύρω στις 3.30΄ μ.μ. περίπου. Εκεί βλέπουμε κάποιον καλόγερο, του εξηγήσαμε την κατάσταση της μικρής, και μας πέρασε στον μικρό ναό όπου βρίσκονται τα οστά των Αγίων και άρχισε να διαβάζει την Παράκληση. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχε κανείς μας καταλάβει τι ακριβώς γινότανε, που και πως βρισκόμασταν και γιατί. Δεν άργησε να ξεδιπλωθεί το νήμα που οδηγούσε στη λύση του μυστηρίου, όταν κατά την Παράκληση τον άκουσα να μνημονεύει τα ονόματα των Αγίων (Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης). Αρχίσαμε να κοιταζόμαστε στα μάτια με τη μητέρα μου. Σήκωσα τα μάτια μου και αντίκρισα την εικόνα των τριών Αγίων και άρχισα να διαβάζω τα ονόματά τους δίπλα από την αγιογραφία του καθενός. Τότε κατάλαβα ότι «ο παππούλης ο Νικόλαος» που είδε η μικρή ήταν ο συγκεκριμένος Άγιος της συνοδείας του Αγίου Ραφαήλ, του Αγίου που όλοι εμείς δεν γνωρίζαμε καν ποιός είναι, αποδείχτηκε όμως ότι εκείνος μας γνώριζε και έστελνε την μεσιτεία του. Ξεσπάσαμε σε λυγμούς. Εμείς οι τόσο ανάξιοι να ζούμε τέτοιο θαύμα. Αγκαλιάζαμε και φιλούσαμε τα πάνσεπτα οστά των Αγίων κλαίγοντας, κι όπως έπεφταν τα δάκρυά μας παρακαλούσαμε τους Αγίους να βοηθήσουν το παιδί μας στις δύσκολες αυτές ώρες που περνούσε και που εμείς πλέον ήμασταν απλοί θεατές. Κατόπιν ο μοναχός μας έδωσε λαδάκια και αγιασμό, να σταυρώνουμε την μικρούλα και μας παρότρυνε να κάνουμε τρεις λειτουργίες στο όνομα της Ιωάννας, να εξομολογηθούμε και να κοινωνήσουμε αν μπορούμε. Μάλιστά μου τόνισε ότι καλό θα ήταν, αν μπορούσα, να πήγαινα προσκύνημα στη Μυτιλήνη στον τόπο μαρτυρίου των Αγίων. Το παιδί μου γλίτωσε απο το αναπόφευκτο με την θαυματουργική παρέμβαση των Αγίων. (εκτένης περιγραφή και φωτογραφίες του παιδιού απεστάλησαν πρόσφατα στη Μονή)


http://www.imgap.gr/file1/imagraf.html

http://www.imgap.gr/file1/sthavmata.html

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008

Θαύματα Αγίων: Νέος εγκεφαλικά νεκρός ανέζησε

Nέος εγκεφαλικά νεκρός ανέζησε


Τη Λαμπροτρίτη 17-4-2001 τιμήθηκε μέ την επιβεβλημένη λαμπρότητα στήν Ιερά Μονή Αγίου Ραφαήλ Γρίβας η μνήμη των νεοφανών αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Στή γιορτή προσήλθαν ο μαθητής Λυκείου Απόστολος Ιω. Γκαζέπης από την Τερπνή Νιγρίτας Ν. Σερρών μέ τη μητέρα του Ευσταθία και άλλους συγχωριανούς, και διηγήθηκε ενώπιον του Μητροπολίτου, των στρατιωτικών Αρχών, του Καθηγουμένου της Μονής και προσκυνητών το συγκλονιστικό προσωπικό θαύμα διασώσεως από δυστύχημα. Ιατρικώς ήταν αδύνατη και η παραμικρή περίπτωση ανανήψεως λόγω του εγκεφαλικού θανάτου που επήλθε μετά από βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Συγγενείς άλλων ασθενών έκαναν προσπάθεια νά πείσουν τους γονείς γιά τη δωρεά οργάνων του! 'Ομως, η βαθειά πίστη της μητέρας που παρακαλούσε νυχθημερόν επί οκταήμερο τους νεοφανείς Αγίους έξω από την Εντατική συνέβαλε στήν ανάνηψη και αποθεραπεία του υιού της, ο οποίος αξιώθηκε νά δει και τους Αγίους. Τη συγκλονιστική διήγηση μαγνητοφώνησε ο διευθυντής του ";Ράδιο­Επιλογές"; Πολυκάστρου και τη μετέδωσε από τον τοπικό ραδιοσταθμό.

Στήν ενυπόγραφη καταγραφή του φοβερού συμβάντος η κ. Ευσταθία Γκαζέπη, μητέρα του Αποστόλου, διηγείται τις τραγικές μέρες ώς την ανάνηψη του γιού της. Ανήμερα της Ζωοδόχου Πηγής και της Αγίας Ειρήνης (5-5-2000) ο 17χρονος Απόστολος συγκρούσθηκε μέ το μηχανάκι του μέ ένα αυτοκίνητο. Από το Ε.Σ.Υ. Νιγρίτας τον διεκόμισαν επειγόντως στό Νοσοκομείο Σερρών. Αλλόφρων η μητέρα έσπευσε στό Νοσοκομείο και τον βρίσκει πάνω στό φορείο καθώς τον μετέφεραν γιά τον αξονικό τομογράφο. Δέν επέτρεψαν στή μητέρα νά παρευρίσκεται, μόνο στόν κουνιάδο της, στόν οποίο μάλιστα είπαν ότι όλα ήταν κατεστραμμένα σάν νά είχε πέσει βόμβα στόν εγκέφαλό του (!), ήταν εγκεφαλικά νεκρός. Στόν πατέρα του παιδιού τόνισαν ότι, αν κατόρθωναν νά σταθεροποιήσουν την πίεση του εγκεφάλου χωρίς επιπλοκή, υπήρχε μιά ελπίδα ανάνηψης. Τόν είχαν διασωληνωμένο, σε καταστολή. Τά πρώτα τρία εικοσιτετράωρα πολύ κρίσιμα.

Η μητέρα ξημερώθηκε προσευχόμενη στό Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους. Το πρωί ζήτησε και της έφεραν στό Νοσοκομείο βιβλία θαυμάτων του αγίου Ραφαήλ κι άρχισε νά διαβάζει και νά παρακαλεί συνέχεια μέρα νύχτα εκ περιτροπής μαζί μέ όσες συγγενείς και γειτόνισσες συμπαραστέκονταν. Στά ελάχιστα λεπτά που εισερχόταν στήν Μ.Ε.Θ. σταύρωνε το γιό της μέ λαδάκια από προσκυνήματα διαφόρων Αγίων.

Τόν ασθενή παρακολουθούσε ο νευροχειρουργός κ. Βόγας, τον οποίο μετακαλούσε η οικογένεια, καθώς το Νοσοκομείο δέν είχε δικό του νευροχειρουργό. Στό τρίτο εικοσιτετράωρο, η εγκεφαλική πίεση ανέβηκε, ο εγκέφαλος αιμορραγούσε, το παιδί χανόταν. Στήν απελπισία τους θέλησαν νά φέρουν κι άλλο γιατρό, παρ' ότι ο νευροχειρουργός τους διαβεβαίωσε ότι δέν ήταν ζήτημα ιατρικής φροντίδος, αλλά επιδείνωσης της καταστάσεως. Κάλεσαν τον κ. Νικόλαο Μπασκίνη από την Θεσσαλονίκη.

Και ο νέος γιατρός επιβεβαίωσε την κρίσιμη κατάσταση μέ τα αιματώματα, ιδίως στό πίσω μέρος του εγκεφάλου, μέ αμφίβολη την ανάνηψη. Υπήρχε μιά μηδαμινή ελπίδα νά κάνουν χειρουργική επέμβαση. Οι γονείς συγκατατέθηκαν. Διαπιστώθηκαν περισσότερα τραύματα από όσα έδειχνε η τομογραφία, ο εγκέφαλος ήταν πρησμένος, άφησαν ανοιχτό το κρανίο και περίμεναν την εξέλιξη. Το παιδί συνέχισε νά βρίσκεται σε κώμα, μέ μηδανική πρόβλεψη σωτηρίας γιά τόσο σοβαρή κατάσταση. 'Οταν έφυγαν οι νευροχειρουργοί, οι άλλοι γιατροί τους κάλεσαν νά τους πούν ότι το παιδί ήταν εγκεφαλικά νεκρό.

Παρασκευή βράδυ, 7 μέρες από το δυστύχημα, τα τέστ εγκεφαλικού θανάτου ήταν θετικά. Η εφημερεύουσα γιατρός τους είπε νά πάρουν κουράγιο, τουλάχιστον είχαν άλλο ένα παιδί, δυστυχώς ο Απόστολος έσβηνε, μόνο η καρδιά του κτυπούσε! Η μάνα του παιδιού μέ αβάσταχτο πόνο παρακαλούσε τον Κύριο νά αναστήσει το παιδί της, όπως ανέστησε το Λάζαρο. 'Ενιωσε μέσα της μιά φωνή, μιά πληροφορία εσωτερική, νά μην απελπίζεται, όσο ανάπνεε ο Απόστολος.

'Ολο αυτό το διάστημα μέρα νύχτα οι γονείς, οι συγγενείς, οι συμμαθητές, οι γνωστοί προσεύχονταν γιά τον Απόστολο. Επικοινώνησαν μέ το Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στην Μυτιλήνη και μέ το Μοναστήρι μας στή Γρίβα και παρακάλεσαν νά μνημονεύεται το όνομα του παιδιού. Τήν Τρίτη, που είχε μεσολαβήσει, η μητέρα πήγε στό Ναό της Παναγίτσας στις Σέρρες, όπου ψάλλεται παράκληση στούς νεοφανείς Αγίους. Ο Ιερεύς της έδωσε βιβλίο μέ θαύματα της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας, διάβασε γιά την ανάνηψη ενός βαρύτερα τραυματισμένου και πήρε κουράγιο.

Το Σάββατο (13-5-2000), καθώς περίμενε γιά την ενημέρωση, ένιωσε νέα εσωτερική πληροφορία νά κάνει κουράγιο, και το παιδί της θά γιατρευόταν. Πράγματι, από κείνη τη μέρα άρχισαν κάποια σχετικώς ευνοϊκά σημεία: 7 τέστ εγκεφαλικού θανάτου θετικά, 2 αρνητικά! Το μεσημέρι βελτιώθηκε περισσότερο η κατάσταση, τα μισά τέστ θετικά τα μισά αρνητικά!

Σημαδιακά ενύπνια στενών συγγενικών προσώπων αναπτέρωναν τις ελπίδες τους γιά ουσιαστική βοήθεια της Παναγίας και των νεοφανών Αγίων. Η αδελφή της είδε τους τρεις Αγίους νά της παραστέκονται στό διάδρομο έξω από την Εντατική και νά της κάνουν ένεση μέ μιά σύριγγα στή σπονδυλική στήλη, λέγοντας: Πήγαμε μέσα στόν Απόστολο, τώρα αυτή χρειάζεται δύναμη. Και ο μικρός της γιός ο Ηλίας είδε τον αδελφό του νά του λέει: Πάμε νά ανάψουμε τα καντηλάκια στό Εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής. Πράγματι το είπε στή γιαγιά του, πήραν λάδι και πήγαν και τα άναψαν παρακαλώντας γιά τη ζωή του Απόστολου.

Ο εγκεφαλικά νεκρός, ανέλπιστα γιά τα ιατρικά δεδομένα, άρχισε νά συνέρχεται! Τά τέστ εγκεφαλικού θανάτου ήταν αρνητικά πλέον. Ξημερώματα εκείνης της μέρας μιά άλλη θεία του είδε στόν ύπνο της πως της τηλεφωνούσε μιά άγνωστη γυναίκα γιά νά της πεί ότι ο Απόστολος ξύπνησε. Ποιά είσαι εσύ, τη ρώτησε. "Είμαι η αγία Γλυκερία" αποκρίθηκε. Η Αγία γιορτάζει στις 13 Μαΐου!

Στό ενημερωτικό ιατρικό σημείωμα ο νευροχειρουργός κ. Ευάγγελος Βόγας αναφέρει τα εξής:

« ...; Από το ιστορικό που πήρα από τους εφημερεύοντες συναδέλφους, ο ασθενής κατά την άφιξή του στα Εξωτερικά Ιατρεία βρισκόταν σε συγχυτικοδιεγερτική κατάσταση, αλλά είχε επαφή με το περιβάλλον, χωρίς νά παρουσιάζει εστιακή νευρολογική σημειολογία. Κατά τη διάρκεια της εξέτασής του στον αξονικό τομογράφο, χρειάσθηκε να διασωληνωθεί, γιατί περιέπεσε σε κωματώδη κατάσταση. Στην αξονική τομογραφία εγκεφάλου, βρέθηκαν τα εξής: κάταγμα ινιακού οστού αριστερά με υποκείμενη θλάση στο αριστερό ημισφαίριο της παρεγκεφαλίδας, εκτεταμένες αιμορραγικές θλάσεις στον δεξιό μετωπιαίο λοβό και σύστοιχο λεπτό υποσκληρίδιο αιμάτωμα, παρεκτόπιση της μέσης γραμμής προς τα αριστερά και οι δεξαμενές της βάσης του εγκεφάλου ήταν κλειστές.

» Αποφασίζεται να αντιμετωπισθεί συντηρητικά και μεταφέρεται στην Μ.Ε.Θ. Τοποθετείται καθετήρας μέτρησης ενδοκράνιας πίεσης, και από την τρύπα που διανοίγεται στην σκληρά μήνιγγα για να τοποθετηθεί ο καθετήρας ενδοπαρεγχυματικά, εξέρχεται ποσότητα του υποσκληριδίου αιματώματος. Η πρώτη μέτρηση ενδοκράνιας πίεσης είναι 42 mm Hg. Χορηγούνται υψηλές δόσεις πεντοθάλης για πρόκληση βαρβιτουρικού κώματος και η ΕΠ κρατιέται σε φυσιολογικά επίπεδα με ταυτόχρονη χορήγηση μαννιτόλης. Στις 7.5.2000 παρουσιάζει πολυουρία (24 lit/24ωρο ­ βλάβη υποθαλάμου;), αλλά η ΕΠ ελέγχεται και οι κόρες είναι ισομεγέθεις και αντιδρώσες στο φως.

» Τις απογευματινές ώρες της 8.5.2000, παρουσιάζει αύξηση της ΕΠ, η οποία πολύ δύσκολα ελέγχεται και η δεξιά κόρη δεν αντιδρά στα φωτεινά ερεθίσματα. Γίνεται επειγόντως νέα αξονική τομογραφία, στην οποία υπάρχουν τα εξής ευρήματα: πολλαπλές αιμορραγικές θλάσεις στο δεξιό μετωπιαίο λοβό και σύστοιχο υποσκληρίδιο αιμάτωμα, αιμορραγικές θλάσεις στον πόλο του δεξιού κροταφικού λοβού και σύστοιχο υποσκληρίδιο αιμάτωμα, παρεκτόπιση της μέσης γραμμής προς τα αριστερά και οι δεξαμενές της βάσης του εγκεφάλου κλειστές.

» Στις 9.5.2000 η δεξιά κόρη ανοίγει (μυδρίαση δεξιά) και η ΕΠ ανέρχεται στα 35 mm Hg. Μεταφέρεται στο χειρουργείο, όπου γίνεται κρανιοτομία και μερική αφαίρεση του τεθλασμένου δεξιού μετωπιαίου λοβού. Στο τέλος της επέμβασης ο εγκέφαλος σφύζει, η σκληρά μήνιγγα αφήνεται ανοιχτή, ενώ οι κόρες είναι σε μυδρίαση χωρίς αντίδραση στα φωτεινά ερεθίσματα ...;

» Στις 12.5.2000 γίνονται οι δοκιμασίες εγκεφαλικού θανάτου και είναι όλες θετικές. Στίς 13.5.2000 η μυδρίαση των κορών υποχωρεί και παρουσιάζουν αντίδραση στο φως. Σταδιακά μέχρι 16.5.2000 ο ασθενής παρουσιάζει δικές του αναπνοές, αντιδρά στις βρογχοαναρροφήσεις, παρουσιάζει μασητικές κινήσεις και προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια του. 18.5.2000: έχει επαφή με το περιβάλλον, εκτελεί εντολές, κινεί και τα τέσσερα άκρα».

* * *

'Οταν συνήλθε τελείως, παρουσίαζε μόνο ένα πρόβλημα στό αριστερό χέρι, λόγω του πολλαπλού τραυματισμού και των επεμβάσεων κατά τη διάρκεια θεραπείας στή Μ.Ε.Θ. Δέν μπορούσε νά ανοίξει τα δάκτυλά του και είχε υπαισθησία. Επισκέφθηκαν αρκετούς γιατρούς. Ο νευρολόγος κ. Ηλίας Τσορλίνης (Εργαστήριο Κλινικής Νευροφυσιολογίας) συμπέρανε: «διάχυτη εκφύλιση του ωλενίου νεύρου ΑΡ στο αντιβράχιο, κάτω από το ύψος της έκφυσης του κλάδου για τον ωλένιο καμπτήρα του καρπού, χωρίς νά υπάρχει το εστιακό block αγωγιμότητας».

'Ενα βράδυ ο ίδιος ο Απόστολος είδε τον διάκονο άγιο Νικόλαο νά λέει απευθυνόμενος στόν πατέρα του: "Πήγατε σε τόσους γιατρούς· σε μένα γιατί δέν ήρθατε;" "Πώς θά το κάνεις εσύ καλά;" ρώτησε ο πατέρας "Ξέρεις εσύ!" απάντησε ο Άγιος. Σέ δεύτερο ενύπνιό του ο Απόστολος είδε πως βρέθηκε ο ίδιος σ' ένα εκκλησάκι και στό τέμπλο ήταν η κεφαλή του αγίου Ραφαήλ. Ο ίδιος δίσταζε νά πλησιάσει. Τότε εμφανίστηκε ολόκληρος ο 'Αγιος, του είπε πόσες φορές είχε εκκλησιαστεί τον τελευταίο καιρό, έπειτα του έπιασε το χέρι λέγοντας μιά προσευχή, και μέ το άγγιγμα αυτό το χέρι πήρε μιά λάμψη. Σε λίγο καιρό αποκαταστάθηκε τελείως!

πηγή: http://www.imgap.gr

Παράκληση στους Αγίους

Παρακλητικός Κανόνας στους Νεοφανείς Μάρτυρες Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη

Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, μεθ’ ό το Θεός Κύριος και το εξής:

Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Τη των μαρτύρων θαυμαστή προστασία, των εν Θερμή ημίν αρτίως φανέντων, από ψυχής προσπέσωμεν κραυγάζοντες. Ραφαήλ μακάριε, και Νικόλαε θείε, και Ειρήνη πάνσεμνε, πάσης ρύσασθε βλάβης και αναγκών και πάσης απειλής, τους τη πρεσβεία υμών καταφεύγοντας.

Δ ό ξ α Πατρί…,

Εν Λέσβω αθλήσαντες, υπέρ Χριστού του Θεού, αυτην ηγιάσατε τη των λειψάνων υμών, ευρέσει μακάριοι. όθεν υμάς τιμώμεν, Ραφαήλ θεοφόρε, άμα συν Νικολάω και παρθένω Ειρήνη, ως θείους ημών προστάτας, και πρέσβεις προς Κύριον.

και Ν ύ ν και αεί….

Ου σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. ει μη γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν, Δέσποινα εκ σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν’ ψαλμός και ο κανών ου η ακροστιχίς.

‘’Σκέπη ημών εστέ Αθλοφόροι Γερασίμου’’.

Ω δ ή α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.

Άγιοι του Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

Συνόντες Μαρτύρων θείοις χοροίς, Ραφαήλ παμμάκαρ, και Νικόλαε ιερέ, άμα συν Ειρήνη δυσωπείτε, πολυειδών ημάς ρύεσθαι θλίψεων.

Κευθμώνων ως ώφθη από της γης, το θείον σου σκήνος, αγιάζει τους ευσεβείς. αλλ’ ω Ραφαήλ θαυματοφόρε, αγιασμόν ημίν δίδου και λύτρωσιν.

Δ ό ξ α Πατρί…,

Εφάνησαν άνθη ως νοητά, υμών τα οστέα, ων η χάρις η μυστική, Νικόλαε άμα και Ειρήνη, την δυσωδίαν διώκει των θλίψεων.

και Ν ύ ν. Θεοτοκίον.

Πηγή ευσπλαγχνίας της θεϊκής, βλύσον μοι Παρθένε, σωτηρίας τον γλυκασμόν. και λύσον πικρίαν της ψυχής μου, ήν των παθών μου το πλήθος ενέσταξε.

Ω δ ή γ’. Ουρανίας αψίδος.

Η πλουσία σου χάρις, παρά Θεού Άγιε, πάσι θαυμαστώς ενεργούσα, νέμει τα κρείττονα. διό τοις σπεύδουσιν, ω Ραφαήλ τη ση σκέπη, δίδου τα ιάματα, ψυχής και σώματος.

Ηθληκότες νομίμως, υπέρ Χριστού Μάρτυρες, πάσης ανομίας και βλάβης, του πολεμήτορος, ημάς λυτρώσασθε, συν Νικολάω Ειρήνη, ταις προς τον Οικτίρμονα υμών δεήσεσι.

Δ ό ξ α.

Μυστηρίων ενθέων, ως αληθώς έκβασις, γέγονεν υμών εν τω κόσμω, η αποκάλυψις, ω Ραφαήλ ιερέ, συν Νικολάω Ειρήνη. όθεν ημίν νείματε, φόβον τον ένθεον.

και Ν ύ ν. Θεοτοκίον.

Ως περίδοξος θρόνος, και φωταυγές σκήνωμα, του παμβασιλέως της δόξης, και Παντοκράτορος, κόρη πανάμωμε, σκεύος φωτός αγνού βίου, την ψυχήν μου ποίησον, ως αν σωθήσωμαι.

Διάσωσον, ω Ραφαήλ και Νικόλαε και Ειρήνη, τους εν πίστει υμίν προστρέχοντας Άγιοι, από παντοίων κινδύνων και νοσημάτων.

Επίβλεψον εν ευμενεία….

Αίτησις και το Κ ά θ ι σ μ α Ήχος β’.

Πρεσβεία θερμή.

Προστάται ημών, αρτίως ανεδείχθητε, και πάσι πιστοίς, φαινόμενοι παρέχετε, παραδόξως όψεσι, τα αιτήματα Άγιοι πάντοτε. δια τούτο υμνούμεν υμάς, σοφέ Ραφαήλ τε και Νικόλαε.

Ω δ ή δ’. Εισακήκοα Κύριε.

Νοσημάτων απάλλαξον, Πάτερ Ραφαήλ, και πάσης κακώσεως, αοράτω επισκέψει σου, τους το σον φωνούντας μέγα όνομα.

Εκλυτρούμενοι φάνητε, της του αοράτου εχθρού επιθέσεως, ω Ειρήνη και Νικόλαε, τους ειλικρινώς υμίν προστρέχοντας.

Δ ό ξ α

Σωτηρίαν αιτήσασθε, την κατά ψυχήν και σώμα τοις σπεύδουσι, Ραφαήλ τε και Νικόλαε, και Ειρήνη πάσιν υμίν Άγιοι.

και Ν ύ ν. Θεοτοκίον.

Της ψυχής μου τα τραύματα, ίασαι Παρθένε τη ση χρηστότητι, και υγείαν την κατ’ άμφω μοι, και πταισμάτων αίτει την συγχώρησιν.

Ω δ ή ε’. Φώτισον ημάς.

Ειδον σε πολλοί, και χαράς πολλής επλήσθησαν. χαροποίησον ουν Πάτερ και ημών, την ζωήν λελυπημένην πικραίς θλίψεσι.

Άκουσον ημών, της φωνής θείε Νικόλαε, και παράσχου ω Ειρήνη θαυμαστή, τη ζωή ημών ειρήνην αστασίαστον.

Δ ό ξ α

Θείοι Αθληταί, Ραφαήλ τε και Νικόλαε, και Ειρήνη των Λεσβίων η χαρά, λυπηρών ημάς, λυτρούσθε περιστάσεων.

και Ν ύ ν. Θεοτοκίον.

Λύτρωσαι ημάς, Θεοτόκε. Αειπάρθενε, μανιώδους του εχθρού επιφοράς, καθ’ ημών αεί ως λέοντος σφαδάζοντος.

Ω δ ή στ’. Την δέησιν εκχεώ.

Οράσεσι, και πολλαίς θεωρίαις, τοις πιστοίς εμφανιζόμενος μάκαρ, των κεκρυμμένων την γνώσιν εκφαίνεις, αλλά και νυν μυστικώς επιφάνηθι, Οσιομάρτυς Ραφαήλ, και παράσχου ημίν τα αιτήματα.

Φανέντες, ως εξ αδύτων τω κόσμω, υπό γην χρόνοις πολλοίς κεκρυμμένοι, της του Θεού ευσπλαγχνίας τον πλούτον, πρεσβευτικώς τοις ανθρώποις παρέχετε, Νικόλαε μάρτυς στερρέ, και Ειρήνη σεμνή καλλιπάρθενε.

Δ ό ξ α

Οι νέοι, της Εκκλησίας φωστήρες, οι αθλήσει αριστεύσαντες πάλαι, ο Ραφαήλ ο σοφός θεηγόρος, και συν Ειρήνη ο θείος Νικόλαος, επιστασίαις ταις υμών, των εν βίω δεινών ημάς ρύσασθε.

και Ν ύ ν. Θεοτοκίον.

Ρυσθήναι με, των παθών της κακίας, και απάσης του εχθρού κακουργίας, τη ση ευδόκησον Κόρη πρεσβεία, προς τον Υιόν και Θεόν σου και Κύριον, και δίδου μοι ως αγαθή, μετανοίας σωτήριον δάκρυον.

Διάσωσον, ω Ραφαήλ και Νικόλαε και Ειρήνη, τους εν πίστει υμίν προστρέχοντας Άγιοι, από απντοίων κινδύνων και νοσημάτων.

Άχραντε, η δια λόγου…

Αίτησις και το Κ ο ν τ ά κ ι ο ν.

Ήχος β’. Τοις των αιμάτων σου ρείθροις.

Ως αντιλήπτορες πάντων θερμότατοι, ω Ραφαήλ και θεόφρον Νικόλαε, αεί βοηθείτε τοις πάσχουσι, και των παθών τας οδύνας κουφίζετε, υμών ταχιναίς αντιλήψεσι.

Π ρ ο κ ε ί μ ε ν ο ν.

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού.

Στίχ. Τοις Αγίοις τοις εν τη γη…

Ευαγγέλιον κατά Λουκάν.

Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς. προσέχετε από των ανθρώπων. επιβαλούσι γαρ εφ’ υμάς τας χείρας αυτών και διώξουσι, παραδιδόντες εις συναγωγάς και φυλακάς, αγομένους επί βασιλείς και ηγεμόνας ένεκεν του ονόματός μου. αποβήσεται δε υμίν εις μαρτύριον. Θέσθε ούν εις τας καρδίας υμών μη προμελετάν απολογηθήναι. εγώ γαρ δώσω ημίν στόμα και σοφίαν, η ου δυνήσονται αντειπείν ουδέ αντιστήναι πάντες οι αντικείμενοι υμίν. Παραδοθήσεσθε δε και υπό γονέων και συγγενών και φίλων και φίλων και αδελφών, και θανατώσουσι εξ υμών, και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου. και θριξ εκ της κεφαλής υμών ου μη απόληται. εν τη υπομονή κτήσασθε τας ψυχάς υμών.

Δ ό ξ α. Ταις των Αθλοφόρων…

Κ α ι ν ύ ν. Ταις της Θεοτόκου…

Π ρ ο σ ό μ ο ι ο ν.

Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου...

Άστρα ως νεόφωτα, τη του Χριστού Εκκλησία, εκ της Λέσβου λάμψαντες, πάντας καταυγάζετε εν τοις θαύμασι, Ραφαήλ μέγιστε, συν τω Νικολάω, και Ειρήνη καλλιπάρθενε, και διαλύετε, την των παθημάτων σκοτόμαιναν, πιστοίς επιφαινόμενοι, πλήρεις συμπαθείας και χάριτος. όθεν εκβοώμεν. εν πάση τη ζωή ημών σοφοί, μη διαλίπητε σκέποντες, πάσης περιστάσεως.

Σώσον ο Θεός τον λαόν σου…

Ω δ ή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.

Οι την σην κατιδόντες, Ραφαήλ θεοφόρε θέαν ουράνιον, εδέξαντο εκ ταύτης, φως θείας ευφροσύνης. δος καμοί ουν μακάριε, της βοηθείας της σης, τας σωτηρίους δόσεις.

Ιατρεύειν τα πάθη, των ψυχών και σωμάτων ημών μη παύσησθε, Νικόλαε τρισμάκαρ, και πάνσεμνε Ειρήνη, και διδόναι εκάστοτε, απαλλαγήν των δεινών, και αναγκών την λύσιν.

Δ ό ξ α

Γνωρισθέντες τω κόσμω, ως γνωστοί τω Κυρίω πάλαι τυγχάνοντες, λαμπρώς θαυματουργείτε, προφθάνοντες ταχέως, Ραφαήλ και Νικόλαε, τους προσιόντας θερμώς, υμών τη προστασία.

και Ν ύ ν. Θεοτοκίον.

Εξ αχράντου γαστρός σου, προελθών ο των όλων Θεός και Κύριος, μορφή τη ανθρωπίνη, προστάτιν σε δεικνύει, παντός κόσμου Πανάμωμε. όθεν εκ πάσης ημάς, απάλλαξον ανάγκης.

Ω δ ή η’. Τον Βασιλέα.

Ρώσιν παράσχου, και την κατ’άμφω υγείαν, τοις προστρέχουσι τοις θείοις σου λειψάνοις, Ραφαήλ παμμάκαρ, και σε υμνολογούσι.

Άλυπον βίον, εν αληθεί ευπραγία, καταξίωσον ημάς πιστώς ανύειν, ταις σαις ικεσίαις, Νικόλαε θεόφρον.

Δ ό ξ α

Σθένος μοι δίδου, εν ταις του βίου ανάγκαις, και παράκλησιν εν πάσαις αθυμίαις, ω τριάς αγία, νεοφανών Μαρτύρων.

και Ν ύ ν. Θεοτοκίον.

Ίασαι Κόρη, την θλιβομένην ψυχήν μου, και θεράπευσον του σώματος το άλγος, τη συμπαθεστάτη, προνοία σου Παρθένε.

Ω δ ή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.

Μεγάλων χαρισμάτων, κατηξιωμένος, παρά Χριστού Ραφαήλ ιερώτατε, μέγας προστάτης εδείχθης ημών και στήριγμα.

Οι Μάρτυρες Κυρίου, οι δεδοξασμένοι, συν Νικολάοω Ειρήνη θεόνυμφε, της των παθών αδοξίας υμας λυτρώσασθε.

Δ ό ξ α

Υψόθεν αοράτως, σκέπετε απαύστως, ω Ραφαήλ ιερέ και Νικόλαε, συν Ειρήνη τους πίστει υμάς γεραίροντας.

και Ν ύ ν. Θεοτοκίον.

Υμνούμεν σου την χάριν, Κεχαριτωμένη. ότι ημάς διασώζεις εκάστοτε, και ασφαλώς κατευθύνεις προς θείον θέλημα.

Το Άξιόν εστι και τα μεγαλυνάρια.

Χαίροις της Ιθάκης θείος βλαστός, Ραφαήλ τρισμάκαρ, και της Λέσβου ο αρωγός. χαίροις διακόνων, Νικόλαε λαμπρότης. χαίρε σεμνή Ειρήνη, Χριστού οσφράδιον.

Πάλαι εναθλήσαντες καρτερώς, και άρτι γνωσθέντες, εν τη Λέσβω περιφανώς, λάμπετε εν κόσμω, θαυμάτων ενεργείας, εις δόξαν του Κυρίου, Άγιοι Μάρτυρες.

Δόξη λαμπρυνόμενοι θεϊκή, οράσεσι πλείσταις, εκκαλύπτετε τοις πιστοίς, αγνώστων πραγμάτων, σαφέστατα την γνώσιν, ως θείοι του Σωτήρος, Οσιομάρτυρες.

Χαίρετε της Λέσβου κλέος καινόν, Θερμής πολιούχοι, και του λόφου των Καρυών, Ραφαήλ παμμάκαρ, ομού συν Νικολάω, και τη σεμνή Ειρήνη, πυρσοί θεόφωτοι.

Χαίρει κεκτημένη ως θησαυρούς, πλουτίζοντας πάντας, ιαμάτων ταις δωρεαίς, Ραφαήλ θεόφρον, συν θείω Νικολάω, η Λέσβος τα πανέντιμα υμών λείψανα.

Πάντας τους προστρέχοντας ευλαβώς, υμών τη πρεσβεία, πάσης ρύσασθε συμφοράς, Ραφαήλ Ειρήνη, ομού συν Νικολάω, την των πταισμάτων λύσιν, ημίν αιτούμενοι.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί…

Το τρισάγιον. Δόξα. Και νυν.

Παναγία Τριάς. Κύριε ελέησον (τρις) Δόξα. Και νυν. Πάτερ ημών.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί…

Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.

Εν Λέσβω αθλήσαντες, υπέρ Χριστού του Θεού, αυτήν ηγιάσατε, τη των λειψάνων υμών, ευρέσει μακάριοι. όθεν υμάς τιμώμεν, Ραφαήλ θεο΄φορε, άμα συν Νικολάω, και παρθένω Ειρήνη, ως θείους ημών προστάτας, και πρέσβεις προς Κύριον.

(Εκτενής και Απόλυσις, μεθ’ ήν ψάλλομεν το εξής)

Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.

Πάντας τους εν πίστει ακλινεί, τοις υμών αγίοις λειψάνοις, φοιτώντας Άγιοι, και προς την αντίληψιν, την οξυτάτην υμών, αφορώντας εκάστοτε, Ραφαήλ τρισμάκαρ, Ειρήνη και Νικόλαε, Θαυματουργοί Θαυμαστοί, πάσης επηρείας και βλάβης, λύπης και πικρών νοσημάτων, ρύσασθε υμών τη θεία χάριτι.

Δέσποινα πρόσδεξαι…

Την πάσαν ελπίδα μου…